Tassin kan zijn gitaar niet alleen woest laten gillen maar de noten verlaten vaak ook glijdend, jankend en soms vervormd de versterker. Het zijn vraagtekens van noten die laconiek om aandacht vragen. Of het zijn verlegen klanken die de vette bas van Thys naar huis brengen. Tassin doet dat met zijn vingers, elektronica is vrijwel afwezig. Hij kan met zijn vingers zijn gitaar ook laten jubelen als een overactieve puber of laten dromen als een schoolmeisje. Zijn composities zijn ijzersterk, en zeker niet alleen het titelnummer waarbij de blues niet alleen druipt maar ook zijn muziek omarmt. Om ten slotte in ‘The night is young’ de luisteraar in slaap te kussen. (Tom Beetz, Jazzflits)
Lien